STANDAFWIJKINGEN

De lengtegroei van de beenderen gebeurt op het niveau  van de het gewrichtskraakbeen en de groeiplaten (kraakbeenschijven die in hun middendeel groeien en aan de buitenliggende zones verkalken en zodoende bot worden).

Een heleboel standafwijkinngen komen voort uit het ongelijkmatig groeien van verschillende zones of het te vroeg volledig verbenen van een groeischijf.

Soms is uitwendig trauma hiervoor verantwoordelijk maar meestal is het een rasgebonden probleem.

In het tot stand komen van hondenrassen heeft onze voorkeur voor een bepaald uitzicht ervoor gezorgd dat we op deze conformaties zijn gaan selecteren. Het kan dan ook niet anders of we hebben de onderliggende genetische kenmerken, verantwoordelijk voor deze conformatie, versterkt meegeselecteerd. Hierbij gaat het vaak om groei die afwijkt van de standaard hondachtige uit de natuur, meestal veroorzaakt door ongelijkmatige groei van bepaalde beenderen of delen ervan.

Bekijk maar eens de beenderen van een Teckel, Basset, Jack Russel, Engelse Bulldog… deze hebben bijna allemaal een vroegtijdig verbeende onderste (distale) groeischijf van de ellepijp (ulna) met radius curvus (gebogen spaakbeen) in lichte tot zware vorm als gevolg. Voor sommigen komt hier ook nog eens elleboogdysplasie bij. Kijk maar eens naar de achterpoten van een doorsnee Rottweiller, Labrador, Golden Retriever, Stafford. Gelukkig heeft het merendeel van de dieren weinig of geen last van die rasgebonden afwijkingen/variaties, maar af en toe gaat het fenomeen over de grens waarop er wel last ontstaat.

Indien vroeg genoeg ingegrepen wordt, kan met een simpele ingreep als een “staple” de groei worden bijgestuurd

Vaak voorkomend zijn:

Radius Curvus syndroom: dit fenomeen wordt meestal veroorzaakt door een vroegtijdige groeistop van de laagste groeiplaat van de ellepijp (ulna), maar kan evengoed aan één van de groeiplaten van het spaakbeen gelegen zijn.

Doordat de ulna te vroeg stopt met zijn lengtegroei gaat de verder groeiende radius als een boog opgespannen geraken tussen het polsgewricht en het ellebooggewricht. Op niveau van de elleboog duwt hij daardoor het buitenste uiteinde van het opperarmbeen (=laterale humeruscondyle) tegen het processus anconeus van de ulna aan, waardoor de ulna uit het gewricht geduwd wordt en elleboogdysplasie ontstaat.

In gevallen waar er ook druk op het processus coronoideus is, kan deze ook in de problemen geraken (FCP)

Afhankelijk van de leeftijd is de oplossing een ostectomie van de distale groeiplaat (wegname van 1 à 2 cm bot waarin de laagste groeiplaat van de ellepijp zit), dan wel een proximale dynamische ulna osteotomie (PDUO). Deze osteotomie (= doorzagen van een bot) heet „dynamisch” omdat de 2 botdelen niet op een vaste afstand aan elkaar gefixeerd worden, maar afhankelijk van de druk die erop komt bij stappen, op de daaraan aangepaste afstand kunnen aan elkaar groeien.

Als er nog voldoende groei over is voor de radius, kan de aan de ulna tegenovergestelde kant van diens groeiplaat tijdelijk geblokkeerd worden met een U-vormig metalen „nietje” = stapling , zodat de eerder door de ulna geblokkeerde zijde wat kan inhalen.

CFD = Carpal Flexural Deformity: dit is een tijdelijke groeistoornis die we bij jonge pups (9-16 weken) van een groot aantal rassen kunnen zien en veroorzaakt wordt door het verschil tussen de groeisnelheid van de botten uit de onderarm (voorpoot) en de snelheid waarmee de buigpezen (Flexoren) van de pols (Carpus) langer worden.

Als deze tijdelijk relatief te kort zijn, kan de pols niet meer volledig strekken en worden de tenen zijwaarts getrokken en gebogen.

In meer dan 90% van de gevallen lost zich dit op 2 weken tijd spontaan op en is eht zelfs belangrijk dat de dieren er zoveel mogelijk op steunen (spelen, wandelen,…)